ասք բոթեր գրող նեգրերի մասին

մի քաղաքակրթություն կա, որտեղ բոլոր էակները չաթերում օնլայն մոնլայն են լինում։

ու այնքան են ուզում օնլայն մոնլայն լինել նույնիսկ քնելու ժամանակ, որ ով պարզապես կախված մնում է սենյակներում, ով էլ՝ պատվիրում իրենց համար հատուկ մշակված բոթեր։

այդ էակները մի քանի հանդիպում են ունենում «չաթային նեգր» ծրագրամիստների հետ ու բացատրում, ինչ վարքագիծ են ակնկալում իրենց բոթից, ու ինչպես այն իրեն պահի, երբ նրանք, էակները, քնած են։ մեծ ուշադրություն է դարձվում շփման ոճին, ծրագրամիստները պարզում են, թե ինչ արտահայտություններ են սիրում հաճախ օգտագործել պատվիրատու էակները։ իսկ բոթը հետո իրենց տեղը խոսում մոսում ա, երբեմն պայմանավորվում, իսկ իրենք այդ մասին իմանում են արդեն արթնանալուց հետո։

այդ էակներից ոմանք այնքան շատ են ձգտում օնլայն մոնլայն լինել, որ երբ ծերանում են, պատվիրում են իրենց համար բոթեր ու ցանցային միացում, որ բոթերը իրենց նիքով չաթերում գոնե էլի մի քանի տարի կախված լինեն։

մի քանիսը, իհարկե, պատգամել էին խնդրանքը հետնորդներին, սակայն, քանի որ այդ կտակներից ոչ մեկը չեր կատարվել, այժմ այդպես էլ չեն անում։

այսպիսով, դա միակ քաղաքակրթությունն է, ուր դպրոցում առաջին դասերից մեկը այն մասին է, ինչպես տարբերել իսկական բոթերին «մահացած հոգիներից» ու թակցնել ոչ իրականներին ցանկի մեջ։

ու տենց

պիտակներ՝ քաղաքակրթութիւն